روش های مختلفی برای طبقه بندی پروژه های ساختمانی و طبقه بندی ساختمان ها وجود دارد. اشیا اغلب بر اساس مالکان، مواد مورد استفاده یا انواع سازه ها تقسیم می شوند. اما راه دیگری برای تفکیک مسائل وجود دارد، و آن حول سطح لازم از مقاومت در برابر آتش یک ساختمان می چرخد.
این لیست 5 نوع ساخت و ساز ساختمان نامیده می شود که اولین مورد از سخت ترین الزامات مقاومت در برابر آتش و پنجمین کمترین آن را دنبال می کند. برای اطلاعات بیشتر لیست زیر را بررسی کنید.
نوع اول ساخت: مقاوم در برابر آتش
این دسته برای هر ساختمانی که بیش از 75 فوت ارتفاع داشته باشد اعمال می شود. این امر در مورد تمام ساختمان های بلندمرتبه و فضاهای تجاری صدق می کند. که شامل ساختمان های آپارتمانی، ادارات و هتل ها می شود. این ساختمان ها به گونه ای طراحی شده اند که دماهای بالا را برای مدت طولانی بدون فروریختن تحمل کنند. فراتر از آن، تمام مواد ساختاری غیر قابل احتراق هستند. دیوارها، کف ها و سقف ها با بتن مسلح و فولاد محافظت شده ساخته می شوند. در حالی که این ویژگی ها این ساختمان ها را بسیار بادوام می کند، هزینه های ساخت را نیز افزایش می دهد.
برخی از ساختمان‌های نوع 1 دارای سیستم‌های HVAC و راه پله‌های خودفشار برای جلوگیری از گسترش آتش‌سوزی هستند. این عناصر ساختمانی دسترسی آتش نشانان و اطفای حریق را آسان تر می کند. هنگام ورود به ساختمان نوع 1، هدف اصلی آنها حول محور ایمن سازی راه پله ها برای اطمینان از تخلیه ایمن می چرخد.
نوع III ساخت و ساز: معمولی
ساختمان‌های نوع III که به‌عنوان سازه‌های آجری و تیرچه‌ای نیز شناخته می‌شوند، از دیوارهای بنایی شیب‌دار یا تقویت‌شده تشکیل شده‌اند. این مواد غیر قابل احتراق هستند. به این معنا که برخی از عناصر سازه ای داخلی (قاب، کف، سقف و …) با چوب یا مواد قابل احتراق ساخته شده اند. این نوع ساخت و ساز می تواند برای ساختمان های قدیمی و جدید اعمال شود. ساختمان‌های قدیمی معمولاً دارای سقف‌هایی با قاب معمولی هستند، در حالی که واحدهای جدیدتر معمولاً با سیستم‌های سقف سبک ساخته می‌شوند.
مدارس، ساختمان ها و خانه ها همگی می توانند تحت این نوع ساخت و ساز قرار گیرند. یکی از مزایای این نوع ساخت و ساز این است که امکان تهویه وجود دارد. گفته می شود، بسیاری از ساختمان های نوع III دارای اتاق زیر شیروانی متصل یا فضاهای خالی افقی هستند که احتمال گسترش آتش را بیشتر می کند.
نوع IV ساخت و ساز: چوب سنگین
ساختمان های نوع IV عمدتاً با استفاده از قطعات بزرگ الوار ساخته می شوند که با استفاده از صفحات فلزی و پیچ و مهره به هم متصل می شوند. این یک رویه معمول قبل از سال 1960 بود، که باعث می شود ساخت و ساز چوب سنگین به راحتی قابل تشخیص باشد. کلیساها، کارخانه ها و انبارهای قدیمی معمولاً در این دسته قرار می گیرند.
این نوع ساختمان مستلزم آن است که تمام اعضای چوبی الزامات ابعادی خاصی را برآورده کنند. تکیه گاه های چوبی سازه مانند ستون ها، تیرها و تیرها باید حداقل 8 اینچ ضخامت داشته باشند. تخته های سنگین برای سقف و کف باید حداقل 6 اینچ ضخامت داشته باشند. ساختمان های نوع IV دارای دیوارهای خارجی غیر قابل احتراق و عناصر داخلی هستند.
اگرچه این ساختمان‌ها حاوی مواد قابل احتراق هستند، اما معمولاً وقتی در معرض آتش هستند عملکرد خوبی دارند. جرم ساختاری آنها همچنین آنها را در برابر فروپاشی انعطاف پذیرتر می کند. با این حال، آتش نشانان برای خاموش کردن آتش در این نوع ساختمان ها به حجم زیادی آب نیاز دارند. اتصالات فلزی نیز می تواند منجر به افزایش سریع شدت آتش سوزی شود.
نوع V ساخت: اسکلت چوبی
ساختمان های نوع V قابل احتراق ترین نوع ساختمان در این لیست هستند. این تنها دسته ای از ساخت و سازها است که به دیوارهای بیرونی قابل احتراق و همچنین اعضای ساختاری قابل احتراق در داخل اجازه می دهد. قاب ها، دیوارها، کف ها و سقف ها به طور کامل یا جزئی از چوب ساخته شده اند. توسعه این عناصر ساختمانی ارزان تر است و به طور فزاینده ای در ساخت خانه های تک خانواده و گاراژ رایج است.
این عناصر ساختاری می توانند به ویژه برای آتش نشانان نگران کننده باشند، زیرا چوب در معرض هیچ مقاومتی در برابر آتش ندارد. اگر آتش سوزی شروع شود، ساختمان به طور قابل توجهی شعله ور می شود. این ساختمان ها ممکن است تا حدی در برابر ریزش مقاوم باشند مگر اینکه ساختمانی سبک وزن باشند. در این صورت ظرف چند دقیقه پس از وقوع آتش سوزی فرو می ریزد.
بدون دیدگاه